Mika przyjeżdża do Polski, żeby odwiedzić ojca, który trafił do szpitala z poważnym urazem mózgu i objawami utraty pamięci. Choć jest to ich pierwsze spotkanie po wielu latach, jej ojciec jest przekonany, że córka jest nastolatką i nadal z nim mieszka. Mika na krótko staje się więc towarzyszką swojego ojca w świecie, który jest coraz bardziej poplątany. Zostaje czułą przewodniczką po labiryncie jego gasnącego umysłu. Podejmując się tej roli, sama także rozpoczyna podróż po własnym życiu.

Jest 2013 rok. Olga ma 15 lat i jest ukraińską gimnastyczką, która uprawia tę dyscyplinę z prawdziwą pasją. Przebywając na zgrupowaniu w Szwajcarii, dokłada wszelkich starań, aby jak najlepiej wpasować się do drużyny narodowej. W tym czasie w Kijowie zawiązuje się ruch społeczny Euromajdan, który niespodziewanie wciąga w swoje tryby wszystkie bliskie jej osoby. W czasie, gdy Olga przygotowuje się do Mistrzostw Europy, w jej życie wkracza rewolucja, która zmiata wszystko, co stoi na jej drodze…

Akcja filmu, opartego na autobiograficznej książce Annie Ernaux, rozgrywa się we Francji w 1963 roku. Główna bohaterka studiuje literaturę francuską na uniwersytecie. Przed zdolną dziewczyną, która marzy o karierze akademickiej, przyszłość stoi otworem. Niespodziewanie wszelkie plany staną pod dużym znakiem zapytania po wizycie w gabinecie lekarskim. Ku swojemu zaskoczeniu Anne dowiaduje się, że jest w ciąży. Zdaje sobie sprawę, że macierzyństwo zamknie jej zawodową drogę i przekreśli to, do czego tak konsekwentnie dążyła przez całe lata. Młoda kobieta stoi przed poważnym dylematem.

Film dokumentalny 

Ona cierpi na demencję i powoli traci kontakt z rzeczywistością, on sam jest schorowany, ale nie może się pogodzić z jej chorobą... W podzielonym na pół ekranie widzimy przejmujący i realistyczny zapis ostatnich dni starszego małżeństwa. Jak mówi sam reżyser — „To mroczny film o starzeniu się i próbie przetrwania, gdy zaczynasz tracić zmysły”. W główne role wcielili się Dario Argento — reżyser kina grozy i legenda francuskiego kina Françoise Lebrun.

Anas to były raper, który podejmuje się pracy w domu kultury w robotniczej dzielnicy największego miasta Maroka — Casablanki. Prowadzone przez niego zajęcia z hip-hopu mają ośmielić jego młodych podopiecznych, by odważniej mówili o swoich problemach. Hip-hop powstał po to, by wyrazić niezadowolenie i oddać głos tym, którzy są go pozbawieni — tłumaczy uczniom podczas pierwszej lekcji. I zachęca do tego, by zaczęli pisać o swoich doświadczeniach.

Margaret ma 35 lat i właśnie skończyła kolejną gwałtowną kłótnię z matką. Margaret w przeszłości doświadczała przemocy i zadawała ją innym, co skończyło się wydaniem sądowego zakazu zbliżania się do matki przed czekającym ją procesem. W efekcie przez okres trzech miesięcy nie może zbliżać się do matki ani znajdować się w odległości mniejszej niż 100 metrów od domu rodzinnego. Jednak ta wymuszona separacja tylko nasila u niej pragnienie bycia bliżej swojej rodziny. Teraz Margaret każdego dnia powraca do tej niewidzialnej i nieprzekraczalnej linii granicznej. 

Ośmioletnia Nelly po stracie ukochanej babci zaczyna eksplorować miejsca, w których kiedyś bawiła się jej mama — Marion. Spotyka w lesie dziewczynkę, która ma na imię tak samo jej mama i też buduje domek na drzewie, który Nelly zna z opowieści… Rodzi się między nimi przyjaźń. Ta niezwykła i kameralna historia jest z jednej strony celebracją ciekawości świata, z drugiej natomiast opowieścią o sile dziecięcej wyobraźni i czułych, rodzinnych relacjach. 

Amina mieszka na rozpalonych słońcem przedmieściach stolicy Czadu, Ndżameny, gdzie samotnie wychowuje piętnastoletnią Marię. Każdy dzień jest walką o to, by los córki był lepszy od tego, który stał się udziałem jej matki, ciężko pracującej na kruchą stabilizację. Ale jeden dzień i jedna wiadomość wystarczą, by świat bohaterek Lingui runął jak domek z kart. Maria jest w ciąży i chce ją usunąć. W kraju, w którym aborcja jest zarówno grzechem, jak i przestępstwem, pomoc zrozpaczonej nastolatce niesie ze sobą ogromne ryzyko.

Film dokumentalny